Search the Community

*DEADLINE EXTENDED TO TOMORROW!* Our Tuesday class for adults is now fully booked. *We have spaces available in the following classes: * Children: Tuesdays 5.30pm- 6.30pm Adults: Fridays 6pm- 7pm _To accommodate new registrations we have extended the deadline to tomorrow, 24th June. _ This is a beginners course where you will be learning to read, understand and speak the Farsi language. Classes commence on 29th June. This is an ongoing class and the current term will run for 6 weeks. *Course Fee:* Only £10 per session *To register go to:* www.aimislam.com/courses For enquiries, please call [edit]

جایگاه زن در نظام سیاسی اسلام By Ayatullah Ishaq Fayaz Plz Plz find this book to me in english... plz.

I have found this handwriting in an Tintin comic in Farsi. I think it is Farsi but I can't find the vocabulary of the handwriting. Can anybody help me to translate it in English? Many thanks

Can someone provide me with good online sources?? To be clear, I am Indian and have a little knowledge of Urdu. That's it.

Bismehe Ta3ala, Assalam Alikum. On the commemoration of the 40th of Imam Hussain 3la salam I would like to share with you all Hajj Mahmoud Karimi. Below are four nohays and one majlis 3za2. All have english subtitles. If you are going to watch majlis 3za2 make sure the tissues are near. I am Dying for You This is an eulogy about the tragedy of Karbala recited by Haaj Mahmood Karimi in which he relates the greatness of this tragedy upon Lady Zainab -s- who was taken as a prisoner along with the rest of the women and paraded in the streets of Kufa and Shaam. Until Qiyamat its Me by Your Side - Haaj Mahmood Karimi This is an eulogy recited by Haaj Mahmood Karimi in which he talks about the love for Aba Abdillah al-Husayn [a] and the desire to visit Karbala. Forty Days, Everyday, a Thousand Times I Died - Mercy! Pleads Zainab - Haaj Karimi - 10 Muharram 1432 Auliaa Pearl - Haaj Mahmood Karimi This is an eulogy recited by Haaj Mahmood Karimi on the occasion of Fatimiyyah. The days of Fatimiyyah are days which mark the martyrdom of Lady Fatima -s- , the daughter of the Prophet [p]. It is in Farsi with english subtitles and the presentation done by Zainab.tv M3 Salamah, FE AMIN Allah [Mod Note: Removed line-through or strike-through fonts.

Salam alaikom dear friends, My name is Ali. I'm learning Urdu by myself. I'm looking for language exchange Through Skype or Whats app. I can teach you Farsi or Turkish, In return you teach me Urdu, any help or suggestions would be highly appreciated. Ali

Salaaam dear friends, I was wondering if anyone would like to practice their Persian/Farsi with me? It's exciting to have pen-pals! There is more time for me now because of the quarantine, I'd love to make friends and learn. Please let me know if you're interested! Thank you

Your spiritual year! Take part in the one-year study of the Academy of Islamic Theology. See the flyer on: https://ibb.co/nzhFLYJ Limited places. Please share and earn Hassanat Further information on: https://theologie-akademie.de/kurzstudium/

Salam! Can you help me please? I want to write my name in Farsi. I live in this city: کامیانتس (https://fa.wikipedia.org/wiki/کامیانتس-پودیلسکیی). Am I wrong, if I write this - علی کامیانتسی ? Thank you!

Asalam Alaykum Warahmatullah wabarak. Insha'Allah you're all well. I was just wondering if anyone here knows their way around Al Mustafa IU's online university? I applied for the Persian Course, but I have no idea what to do and what I should be clicking or stuff lol. The website isn't as clear as it could be (to use). So would greatly appreciate some help on this if possible Jazak'Allah kehyr in advance.

Salamun Alykum dear brothers and Sisters in faith. May Allah help you succeed. Can anyone of you help me to learn Persian (Farsi) with best resources available (if you know that they exist, I couldn't find any). I am from India and I know Hindi, Arabic, English and Urdu. (I can read but don't understand Arabic). I want to learn Farsi for these reasons. 1. I love Islamic Republic and InshaAllah when I visit there in coming years I wanted to talk and learn more about Islamic Republic, Revolution and the Holy Defense Era. 2. To read Local News in Farsi of Iran. 3. To read many valuable poets and books.

Salam, every one. I'm a Ph.D candidate in Architecture who is doing research and writing ISI Articles. Since I'm studying in Iran and I've always lived here, I'm not very good in writing article in English. Although we have learned English for many years but writing a scholarly article with out mistakes seems very difficult to me. I knew someone who helped me but he is not helping me anyone so I have been left with out help. Therefore, If anyone ( who is educated ) is willing to help me, please let me know. I can pay for the time you take or I can go to shrine pray for you (since I am living in Mashhad) or even both! Tanx a lot p.s: it is not necessary that you know Farsi. I write articles and you just correct the mistakes.

I have been listening to Nadeem Sarwar since my childhood, I came across this on Youtube. does anybody knows who copied it Nadeem Sarwar or Mehmoud Karimi?.

Salam Alaikum wa Rahmatullah wa Barakatu Dear brothers and sisters, if one of you could transliterate this noha in english, I would be extremely grateful.

http://www.aparat.com/v/ps1xy/الله_الله_نوحه_متفاوت_هیئت_کوچه_بیوک_یزدمحسن_زاده Salam Many of my friends found this Noha so nice and touching but I found it an irrelevant and not appropriate Noha. I just don't understand why they chose such an irrelevant poem. Just listen to the singer!!! when he sings: "you should go under the rain!" it is a part of a poem written by "Sohrab Sepehri" who is a contemporary poet and has nothing to do with Muharram or even religion.

Bismillah Salam I am starting this topic for the people who want to learn Farsi. I myself am trying to learn it from the same source. I think its a good one. This course consists of 4 books. It has been prepared by Khana e Farhang Iran. i hope they dont take it down due to copy rights violations. All 4 books have a number of videos. Kitab e awal-68 videos Kitab e doam-122 videos Kitab e soam-103 videos Kitab e chaharum-23 videos Here is the first video of first book uploaded by someone. He hasnt uploaded complete videos. For example Kitab e Awal has 68 videos but he has uploaded only 23. I will soon start a youtube or shiatv channel and upload all or remaining videos on it. Suggestions are more than welcome. Iltemas e dua Wasalam.

Salam, I'm learning to speak Farsi Alhamdullilah but I need help to translate this to English: 1. مردت که حسینی باشد تورا زهرایی خواهد کرد Google translator is confusing me as always!

Hi everybody I wonder why there are more sunnis than shias in the world. And can somebody teach me to pray on farsi. Peace be upon you all.

I wonder if shias pray to emam ali but I feel like praying to God is my way should I do it. I know many shias but they pray to Allah. I am shia myself. Plz let me know. Thanks everybody.

Persian Translation of Nicola Pratt's 'How the West Undermined Women’s Rights in the Arab World' Mar 07 2016by Nicola Pratt Listen [Mother of the martyr. Photo by Nicola Pratt] چگونه غرب حقوق زنان در جهان عرب را تضعیف کرد؟ این مقاله بر پایهٔ بخشی از یک پژوهش نوشته شده است که در دو سال گذشته در مورد کنش‌گری زنان در مصر، لبنان و اردن از زمان استقلال تا بهار عربی انجام داده‌ام. {برای این پژوهش} بیش از صد روایتشخصی از فعالان زنان طبقهٔ متوسط از نسل‌های مختلف جمع‌آوری کردم. این پژوهش ابتدا بر مبنای چیزی که یک «پارادوکس جنسیتی» تلقی می‌شود چارچوب‌بندی شده بود: با وجود گذشت بیش از یک قرن از کنش‌گری زنان، چرا زنان در کشورهای عرب هنوز با بعضی از گسترده‌ترین نابرابری‌های جنسیتی در دنیا مواجه هستند؟ استعمارزدایی از جنسیت در دنیای عرب هدف پژوهش من پرداختن نقادانه به دو پیش‌فرض اصلی شکل‌دهندهٔ این پارادوکس بود. پیش‌فرض اول فروکاستن کنش‌گریزنان به مقابله آن‌ها با مردسالاری است. این فرض به مقولهٔ تفکیکِ دوگانه خصوصی/عمومی مرتبط است و بحث فمینیست‌ها درباره‌اش این بوده که زنان به حوزهٔ خصوصی محدود شده‌اند و مردان بر حوزهٔ عمومی تسلط دارند.[اما] با توجه به شواهد موجود در دنیای عرب که نشان می‌دهند مشارکت زنان به عنوان وسیله‌ای برای مدرنیزاسیون و معیار آن ترویج می‌شود، چنین تفکیکی مشکل‌آفرین است. از پایان قرن نوزدهم میلادی، گفتمان ملی‌گرایانه در خاورمیانه سیمایی از به اصطلاح زن جدید ایجاد کرد که تحصیل‌کرده بود و در فضای عمومی حضور داشت. [۱] درچنین بستری، زنان طبقهٔ متوسط و نخبه کم‌کم وارد زندگی عمومی شدند؛ این روند در ابتدا عمدتاً با به وجود آوردن انجمن‌های خیریه انجام شد و در ادامه اتحادیه‌های زنان را شکل داد که به حقوق بیشتر زنان در ازدواج و دسترسی گسترده‌تر آنان به آموزش پرداختند. این زنان صرفاً مشغول «مقابله با مردسالاری» نبودند، بلکه خود را بخشی از مبارزه علیه «عقب‌ماندگی» در راستای مدرنیزه کردن مملکت می‌دیدند. دیده شدن زنان به ویژه تبدیل شد به شاخصه‌ای کلیدی برای هویت طبقات متوسط نوظهور و به ایدهٔ «مدرنیتهٔ طبقه متوسط» تجسم بخشید .[۲] فرض دوم در مورد مسئلهٔ حقوق زنان در جهان عرب در معرفت‌شناسی اورینتالیستی {شرق‌شناسانه} دیرینه‌ای ریشه دارد کهوضعیت زنان را نشانی از عقب‌ماندگی جهان عرب می‌داند. بر اساس این فرض، پاسخ محبوب مفسران غربی به این که چرا کنش‌گری زنان منجر به بهبود حقوق زنان نشده این بوده که «دلیلش مقاوم بودن/ارتجاع پدرسالاری عرب است.» مشکل چنین پاسخی تقلیل دادن دلایل فرودستی زنان به ارزش‌ها و باورهای فرهنگی عرب است و معنی ضمنی‌اش این است که «غرب» تعیین‌کننده استانداردهای تمدن‌مدارانه برای حقوق زنان است. علاوه بر این، تحلیلهایی که به ماهیت پرنقص فرهنگ عرب در مورد زنان می پردازند، ساختارهای قدرتِ دیگر و به‌ویژه ساختارهای مبتنی بر طبقه و ملیت را به‌ کل کنار گذاشته و نقش اقتصاد سیاسی و روابط ژئوپلتیک در بازتولید چنین سلسه‌مرتبه‌های متلاقی و برهم‌نهادی را نادیده می‌گیرند. بنابراین، صورت‌بندی عنوان این مقاله به شکل «چگونه غرب حقوق زنان در جهان عرب را تضعیف کرد؟» عهدی برای برملا کردن عملیات سری دولت‌های غربی نیست، بلکه تلاشی برای گوشزد کردن مشکلات ریشه‌ای طرز فکر معمول ما درباره حقوق زنان و کنش‌گری زنان در جهان عرب است. من به ویژه مایلم از طرفی ابعاد ژئوپلتیک دخیل در بوجود آوردن هنجارهای جنسیتی و مقاومت در برابر آن‌ها را نشان داده، و از آن طرف، فهم‌مان از حقوق زنان را به فراسوی قوانین و سیاست‌های {حوزه} عمومی گسترش دهم تا روش‌های مورد استفادهٔ زنان برای برانداختن هنجارهای جنسیتی و بازتعریف آن‌ها از راه مشارکت در حوزه عمومی را نیز دربربگیرد. پیدایش جنبش‌های رادیکال پس از ۱۹۶۷ تمرکز این مقاله بر دوران بین سال‌ ۱۹۶۷ تا دهه ۱۹۸۰ است؛ یعنی سال‌هایی که در طی آن دنیای عرب ظهور جنبش‌های انقلابی و رادیکالی را به خود دید که وضعیت سیاسی و ژئوپلتیک موجود را به چالش کشیده و سپس از متحدان غرب در منطقه (به ویژه رژیم‌های مصر، اردن، عربستان سعودی و اسرائیل) شکست خوردند. همزمان با گرامی‌داشت پنجمین سالگرد خیزش‌های عربی، تعمق در مورد ناآرامی سیاسی و سیاست‌های بحث‌برانگیز پس از ۱۹۶۷ که شباهت‌های جالبی با دورهٔ بین سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۳ دارند از اهمیت بسیاری برخوردار است. شکست سنگین ارتش‌های عرب در جنگ شش‌روزه بین اعراب و اسرائیل در سال ۱۹۶۷، مشروعیت پروژهٔ پان‌عرب را زیر سوال برد و دورهٔ جدیدی از سیاست‌های عرب را آغاز کرد. در باب ابعاد نظامی و سیاسی جنگ ۱۹۶۷ (از جمله لوییس و شلایم و دیگران)[۳] و نیز مکاشفه‌ی فکری پس از آن شکستِ سنگین بسیار نوشته‌اند.[۴] با این همه، تقریباً هیچ توجهی به دلالت‌های جنسیتی این شکست نشده است. این مسئله از آن جهت که تجربه‌های ویژهٔ زنان و البته مردان را به عنوان سوژه‌ها و شهروندان جنسیت‌زده به حاشیه می‌راند حائز اهمیت است؛ دلیل دیگر اهمیت آن اینکه شکست ۱۹۶۷ مجالی جدید برای زنان پدید آورد تا از هنجارهای جنسیتیِ {متأثر از} فمینیسم دولتی/حکومتی که بخشی مهم از دولت‌سازی پس از استقلال بود سرپیچی کنند. در مصر، شوک شدید شکست ۱۹۶۷ جنبش‌های اپوزیسیون جدیدی پدید آورد که جنبش دانشجویی در مرکز آن‌ها بود. این جنبش ابتدا از دل خشمی برآمد که ناشی از صدور محکومیت‌های خفیف زندان برای ژنرال‌های ارتشی بود که مسئول شکست مصر در جنگ بودند. اما خواسته‌های دانشجویان از این بسیار فراتر رفت، از آن جمله درخواست آزادی‌‌های سیاسی بیشتر و نیز حذف پلیس و نیروهای اطلاعاتی از محیط دانشگاه. [۵] در ژانویهٔ سال ۱۹۷۲ هزاران دانشجو در اعتراضاتی شرکت کردند که به شکل تحصن در میدان تحریر ادامه یافت. روز بعد شرکت‌کنندگان با اعمال زور متفرق و برخی نیز بازداشت شدند. با این همه، دانشجویانِ رادیکال همچنان به طرح خواسته‌های ملی و سیاسی خود و اعتراض به دستگیری همراهان‌شان ادامه دادند. در میان این جنبش‌های ملی‌گرا و چپ‌گرا، مسائل حقوق و آزادسازی زنان تابعی از اهداف ملی و سیاسیِ مقاومت در برابر امپریالیسم و استبداد، مبارزه برای عدالت اجتماعی و آزادسازی فلسطین بودند. اگرچه رهبران جنبش باور داشتند زنان باید به عنوان ابزاری در جهت مدرن‌سازی جوامع عرب برای مشارکت در حوزهٔ عمومی بسیج شوند، اما نابرابری جنسیتی در حوزهٔ خصوصی را نادیده گرفتند. [۶] با این حال، این جنبش‌ها با موفقیت و به طرزی بی‌سابقه زنان جوان را جذب کنش‌گری سیاسی کردند. ناآرامی‌های سیاسی پس از ۱۹۶۷ فرصت‌هایی برای زنان جوان جهت سرپیچی از هنجارهای جنسیتی غالب فراهم آورد. آیدا سیف‌الدوله، فعال مصری حقوق بشر، حضور خود در دانشگاه در دوران اوج جنبش دانشجویی مصر را این‌گونه به یاد می‌آورد: کنش‌گر دیگری به نام هاله شکرالله که متولد سال ۱۹۵۴ و قاهره است، به واسطه شغل پدرش (سفیر اتحادیهٔ کشورهای عرب در کانادا) بخش عمدهٔ جوانی‌اش را آن‌جا سپری کرده بود. او در سال ۱۹۷۱ به مصر بازگشت، دستگیری برادرانش که فعال دانشجویی بودند او را به کنش‌گری سوق داد و علی‌رغم سن کم، به یکی از رهبران جنبش خانواده‌های دستگیرشدگان تبدیل شد. او جلسه‌ای با سخنگوی مجلس که پدرش را خوب می‌شناخته را به یاد می‌آورد: خاطرات بسیاری از زنانی که با آن‌ها مصاحبه کردم نشان‌دهندهٔ یک محیط اجتماعی-سیاسی ناپایدار در دوران پس از شکست ۱۹۶۷ است. جنبش‌های متنوع اجتماعی و سیاسی برای ایستادگی در برابر وضعیت سیاسی، ژئوپلتیک و اجتماعیِ موجود سربرآورده بودند. اگرچه این جنبش‌ها از نظر ایدئولوژیک روش‌های مشکل‌آفرینی در مورد برابری جنسیتی داشتند، محیطیایجاد کردند که زنان جوان طبقهٔ متوسط بتوانند با استفاده از آن و از طریق مشارکت در اعتراضات خیابانی، پیوستن به گروه‌های سیاسی، مقابله با استبداد و گردن‌کشی در برابر والدین، سلسله‌مراتب‌ جنسیتی را دگرگون کرده و پا را از هنجارهای غالب فراتر بگذارند. برخی حتی دستگیر شدند. زنان، از این طریق، اجراگری خود از تعابیر جنسیتیِ رادیکالِ جدید را با مقاومت در برابر وضعیت اجتماعی-سیاسی و ژئوپلتیک موجود هم‌راستا کردند. {جریان} ضدانقلاب با این همه، موج انقلابی پس از ۱۹۶۷ در کشورهای عرب در نهایت توسط متحدان غرب در منطقه شکست خورد. حمایت‌های آمریکا از مصر، به ویژه پس از امضای معاهدهٔ صلح توسط انور سادات با اسرائیل در سال ۱۹۷۹، به میلیاردها دلار رسید. [۷] {جریان} ضدانقلاب، هم نیروهای سیاسی رادیکال و هم زنان و جنسیت را هدف قرار داد. سادات ابتدا تلاش کرد با دادن آزادیِ عمل به اسلام‌گراها در محیط دانشگاه، جنبش‌های سیاسیِ رادیکال را تضعیف کند، درست برخلاف جمال عبدالناصر که در زمانش اسلام‌گراها زندانی و حتی اعدام می‌شدند. [۸] بدن زنان و هنجارهای جنسیتی بخشی محوری در این روند ضدانقلاب بودند. آیدا سیف‌الدوله به یاد می‌آورد که اسلام‌گرایان در سال ۱۹۷۵ اتحادیهٔ دانشجویی را در اختیار گرفته و شروع به تبلیغِ پوشش اسلامی با تخفیف کردند: «و در همان دوره [...] با دو زن جوان آشنا شدم که هر دو حجاب داشتند و با همدیگر هم کنار می‌آمدیم، بعد [...] شروع کردند به گفتن این‌ که 'چرا تو حجاب نمی‌گذاری؟'» آیدا همچنین تنش‌های بین اسلام‌گرایان و دانشجویان دیگر را به یاد می‌آورد: حمایت سادات از دانشجویان اسلام‌گرا و آشتی‌ کلی‌ترش با اسلام‌گرایان سیاسی، صرفاً راهی برای مقابله با تأثیر گروه‌های سیاسی چپ‌گرا و ناصریست نبود، بلکه نشانهٔ جدایی کامل از رژیم سکولار و متمایل به مدرنیزاسیونِ عبدالناصر هم بود که فمینیسم دولتی/حکومتی از بخش‌های اساسی آن محسوب می‌شد. سادات برخی از مزایای زنان طبقهٔ متوسط را از طریق برنامهٔ «انتفاح» یا اصلاحات اقتصادی به کام بخش خصوصی تضعیف کرد. کاهش نسبی درآمدها در بخش دولتی در نتیجهٔ برنامهٔ انتفاح بیش از همه روی زنان تأثیر گذاشت، چرا که بخش دولتی اولین انتخاب آن‌ها برای استخدام شدن بود. برای اولین بار و در تغییر مسیری مشهود نسبت به دوران ناصریسم، بحث‌هایی در فضای عمومی در مورد پسندیده نبودن کار زنان مطرح شد و دولت «مشوق‌های بسیاری پیش روی زنان گذاشت تا مرخصی بدون حقوق گرفته و فرزندانشان را بزرگ کنند و/یا به صورت پاره‌وقت کار کنند.» [۹] چنین نگرشی نشان‌دهندهٔ محافظه‌کاری اجتماعی روبه‌رشدی بود که از سوی اسلام‌گرایان ترویج می‌شد. مقاومت مردمی در برابر «انتفاح» به اعتراضات ۱۹۷۷ انجامید که رسانه‌های غربی آن را «شورش‌های نان» خوانده و مصری‌ها به آن «قیام نان» می‌گفتند. منشاء این اعتراضات اعلامیه دولت بود که بر مبنای آن یارانه‌های چندین کالای پایه‌ای مانند شکر، نان و برنج حذف شد، حقوق مشاغل دولتی کاهش یافت، و منجر به دوبرابر شدن یک‌شبه قیمت‌ها شد. کارگران در ۱۷ ژانویه اعتصاب کردند و در پی آن هزاران دانشجو، کارمندان دولتی بخش خدمات و مصری‌های دیگر برای راهپیمایی در مرکز شهر قاهره به آنها پیوستند. این اعتراضات در سرتاسر کشور گسترش یافت. در کل، ۱۶۰ معترض توسط نیروهای امنیتی کشته و هشتصد نفر زخمی شدند. [۱۰] هزاران چپ‌گرا به بهانهٔ تلاش برای سرنگونی رژیم به زندان انداخته شدند. [۱۱] بسیاری از آن‌ها بدون محکومیت، اگرچه تنها پس از گذران ۶ ماه در بازداشتگاه اداری، آزاد شدند. [۱۲] ماجده عدلی، فعال حقوق بشر که آن زمان در دانشگاه الازهر دانشجوی پزشکی بود، یکی از آن بیست نفری است که به دلیل مشارکت در اعتراضات دستگیر و بیش از یک سال زندانی شد: سرکوب گستردهٔ فعالان پس از ۱۹۷۷ به پایان جنبش دانشجویی چپ‌گرا به عنوان یکی از نیروهای سیاسی مصر انجامید. بسیاری از سازمان‌های مارکسیستی مخفی منحل شدند. مانند آن‌چه در مصر پس از تابستان ۲۰۱۳ دیدیم، بسیاری از فعالان دلسرد شده و دست از فعالیت در فضای عمومی کشیدند. بسیاری به کنش خاتمه دادند تا مطالعه کنند، به دنبال کار بروند یا تحصیلات دکترا را در خارج از کشور دنبال کنند، در عین حال که به بازنگری و تأمل دربارهٔ عقاید سیاسی-ایدئولوژیک پیشین خود نشستند. زنانی که در دههٔ ۸۰ میلادی به دانشگاه می‌رفتند به من گفتند که به جز در میان گروه‌های دانشجویی اسلام‌گرا تقریباً هیچ خبری از کنش‌گری سیاسی در دانشگاه‌های مصر نبود. منفک شدن برنامه‌های هدفمند و کنش‌گری حقوق زنان از مبارزات مردمی یک روند عمده در جریان ضدانقلاب، بازگشت به وضعیت جنسیتی پیشین بود که انتظار داشت زنان از سلسله‌مرتبه‌های جنسیت‌زده و مفاهیم منوط به زنانگی احترام‌برانگیز پیروی کنند. با این همه، حضور زنان در عرصه عمومی پایان نیافت. شاید به شکلی متناقض، سازمان‌ها و تلاش‌های مستقل زنان پس از {دوره} ضدانقلاب شروع به شکوفایی کردند. گروه مطالعاتی «زن نو» که بعدها تبدیل به «موسسهٔ زن نو» شد، توسط اعضای سابق جنبش دانشجویی و برای فهم فرودستی خاص زنان تأسیس شد. نوال السعداوی «انجمن همبستگی زنان عرب» را برای پرداختن به مسئلهٔ خشونت علیه زنان به راه انداخت. گروهی از فعالان و وکلای حقوق زنان در سال ۱۹۸۵ ائتلافی علیه لغو لایحه‌های نسبتاً پیشروی ۱۹۷۹ مربوط به قوانین احوال شخصیه به راه انداختند. این‌ها همه بخشی از تلاش‌های مربوط در دههٔ ۸۰ میلادی بودند (برای جزییات بیشتر رجوع کنید به العلی)[۱۳]. بازپیدایی انجمن‌های مستقل زنان برای اولین بار پس از دههٔ ۵۰ در مصر فضای طرح گفتمان جنسیتی جدیدی در اختیار زنان قرار داد که از تابعیت مشکل‌آفرین مسائل زنان از ایدئولوژی‌های انقلابی و رادیکال رها شد. با این حال، در بستر شکست نیروهای مردمی و تضعیف گروه‌های اپوزیسیون سیاسی به جز اسلام‌گرایان، این منجر به ایزوله شدن اهداف حقوق زنان از سیاست‌های منطقه‌ای و داخلی نیز شد. پس از دههٔ ۹۰ و با افزایش «ان‌جی‌اوسازی» جنبش‌های زنان، [۱۴] که حامی بسیج/جذب اقشار ذی‌نفع گسترده‌تر نبودند، این جدافتادگی تشدید شد. علاوه بر این، چون حکومت مصر به شکل گزینشی از حقوق زنان استفادهٔ ابزاری کرده و تلاش می‌کرد سازمان های زنان را - برای مثال از طریق «شورای ملی زنان» - به انحصار خود درآورد، خواسته‌های حقوقی زنان مشروعیت خود را از دست دادند. این‌ها بخشی از روند ایجاد تصویری «مدرن» برای استفاده در خارج از کشور و سوءاستفاده از حقوق زنان در ائتلاف علیه «تروریسم» به رهبری آمریکا بود.[۱۵] در نتیجه، این واقعیت که با ظهور جنبش‌های مردمیِ پس از سال ۲۰۰۰ و برخاسته از انتفاضهٔ الاقصی، مسائل منوط به حقوق زنان در فهرست برنامه‌ها و اهداف نبودند تعجب‌آور نیست. زنان در این جنبش‌ها حضور پررنگی داشتند، اما برخلاف جنبش‌های انقلابی پس از ۱۹۶۷، تقریباً هیچ تلاشی برای گنجاندن «مسئلهٔ زن» در مخالفت این جنبش‌ها با امپریالیسم آمریکا، نئولیبرالیسم و استبداد انجام نشد. محبوبیت دوباره و از بین رفتن محبوبیت حقوق زنان پس از ۲۰۱۱ تنها بین سال‌های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۳ بود که زنان توانستند «مسئلهٔ زن» را دوباره در جنبش‌های مردمی بگنجانند. تحت حکومت «شورای عالی نیروهای مسلح مصر» و اخوان‌المسلمین، سازمان‌های مردمی زنان، خارج از قلمروی ان‌جی‌اوهای رسمی آن‌ها و در واکنش به تهدیدهای پیش روی حقوق زنان و خشونت روزافزون علیه فعالان زن به وجود آمدند. در مصرِ پس از مبارک، نه تنها فعالان زنان مصری در صف مقدم مبارزات راه عدالت اجتماعی و دموکراسی بودند، بلکه خواسته‌های خاص جنسیتی در رابطه با مشارکت و تمامیت جسمانی زنان را نیز مطرح می‌کردند. آن‌ها به راستی توانستند دگرگونی‌ هنجارهای جنسیتی را با خواسته‌ کلان‌تر دگرگونی‌های سیاسی-اجتماعی ادغام کنند (رجوع کنید به فصل‌های مختلف کتاب ال‌سعید، میری و پرات)[۱۶]. با وجود این، به واسطهٔ قطبی‌شدگی سیاسی و استبداد روزافزون پس از خلع ید محمد مرسی (رییس‌جمهور عضو اخوان‌المسلمین) در جولای ۲۰۱۳، دستاوردهای فعالیت گسترده و مستقل زنان تضعیف شده‌اند. اگرچه حکومتی که پس از جولای ۲۰۱۳ روی کار آمده، از طریق قانون اساسی و وضع قانون ضد آزار جنسی در سال ۲۰۱۴ تلاش‌هایی برای پیشبرد حقوق زنان کرده، اما آزادی اجتماعات و بیان را به شدت محدود کرده است. از این رو، یک بخش کلیدی جریان ضدانقلاب بده‌بستان مردسالارانهٔ جدیدی است که در آن رژیم از حقوق زنان حمایت می‌کند ولی در عوض زنان باید از آزادی لازم برای سازماندهی یا تعیین اهداف به‌دست خودشان چشم بپوشند. همان‌طور که سال گذشته نوشتم، فعالان در تلاش‌های هم‌زمان خود برای حفظ پارادایم {الگوواره} پویای عدالت جنسیتی، مقاومت در برابر انتصابات/انحصارطلبی‌ها و تحمیل‌های از بالا به پایینِ دولتی و نیز جا انداختن نظم جنسیتی انقلابی، مردمی و از پایین به بالا چالش بزرگی پیش روی خود دارند. جمع‌بندی هدفم در این مقاله نشان دادن ایرادهای دو پیش‌فرض در مورد کنش‌گری زنان و حقوق زنان در جهان عرب بود. نخست، تلاش کردم درک ما از عاملیت زنان را از مقاومت در برابر مردسالاری فراتر برده و نشان دهم چطور برانداختن هنجارهای جنسیتی و معنی‌بخشی دوباره به آن‌ها نیز بخشی از جنبش ضدهژمونیک علیه نظم اجتماعی-سیاسی و ژئوپلتیکِ پس از ۱۹۶۷ بود. به عبارت دیگر، مشارکت زنان در جنبش‌های رادیکال تجسم دگرگونی اجتماعی-سیاسی از جمله دگرگونی هنجارهای جنسیتی بود. از همین روست که شباهت‌هایی بین دورهٔ مذکور و ظهور کنش‌گریِ مردمی زنان به عنوان بخشی از مبارزات انقلابی پس از ۲۰۱۱ می‌بینیم. دوم این که، تلاش کردم ایرادهای این باور که غرب عامل پیشرفت و حقوق زنان در دنیای عرب است را گوشزد کنم. غرب در واقع در پی منافع ژئوپلتیک خود از حکومت‌هایی پشتیبانی کرده که نه تنها جنبش‌های مردمی انقلابی و رادیکال، بلکه زنانی که تجسم زنانگی‌های رادیکال‌اند را سرکوب کرده‌اند. در بلندمدت، نابودی جنبش‌های رادیکال سکولار منجر به جدا شدن اهدافسکولار حقوق زنان از پروژه‌های مردمیِ بومی شده و راه را برای استفادهٔ ابزاری و به انحصار گرفته شدن از سوی حکومت‌های استبدادی و بازیگران بین‌المللی باز کرده است؛ امری که باعث شده فعالان سکولار حقوق زنان در برابر اتهام نمایندگی اهداف بیگانه/وارداتی آسیب‌پذیر شوند. فعالان زنان در بستر روند ضدانقلاب کنونی در جهان عرب با تهدیدهای مشابهی مواجهند. این مقاله نسخه‌ای خلاصه‌شده از یک سخنرانی با همین عنوان است که در ۲۰ ژانویهٔ ۲۰۱۶ در «مرکز خاورمیانه دانشگاه ال‌اس‌ای» ارائه شده بود. سخنرانی اصلی به لبنان واردن نیز پرداخته است. پادکست این سخنرانی{به انگلیسی} را می‌تواناین‌جا شنید. این سخنرانی حاوی بخشی از محتویات کتابی در مورد کنش‌گری زنان در مصر، لبنان و اردن است که به زودی منتشر خواهد شد. آرشیو دیجیتال تمام مصاحبه‌های این پژوهش همراه با انتشار کتاب در دسترس عموم قرار خواهد گرفت [اصل این مقاله به انگلیسی و در تاریخ ۲۵ ژانویه ۲۰۱۶ منتشر شده است. این مقاله به‌دست لیلی بهبهانی به فارسی ترجمه شده است.] Link to article: http://www.jadaliyya.com/pages/index/24010/persian-translation-of-nicola-pratts-how-the-west-

SA Does anyone know of an Arabic/Persian Imambargah/community center in Karachi, Pakistan? Or any place where Arabic/Persian aza might be conducted? Thank you!

As. At 3.48 in this poem he is saying subhana (mahdi) which i have learned it is is haram, because we cant say anything after subhana then Allah. ANd why does they translate is at " glorious is Allah" of mahdi (as)"? Maybe someone who understands farsi can help. I love this poem but is he actually saying some "very" haram if you can call it that. Best Regards.

https://www.youtube.com/watch?v=L5SADxfREU0

Mirza Asadullah Baig Khan 'Ghalib (ra) - the soul of Urdu and Farsi of the Great Hindustan. http://en.wikipedia.org/wiki/Ghalib (A good book on Ghalib with urdu - english translation) https://books.google.com/books?id=Ivd8T02BQmAC&lpg=PP1&dq=mirza%20ghalib&pg=PP1#v=onepage&q&f=false

Meer Taqi 'Meer (ra) - the soul of Urdu and Farsi of the Great Hindustan. http://en.wikipedia.org/wiki/Mir_Taqi_Mir (Some of his poems in devanagari with english translation) https://books.google.com/books?id=SYnxB4-pJRUC&lpg=PA18&dq=meer%20taqi%20meer&pg=PA18#v=onepage&q=meer%20taqi%20meer&f=false